Parafia zanotowała po zakończeniu działań wojennych zniszczenie kopuły i dachu nad nawą kościoła, co uniemożliwiało korzystanie z niego w latach 1945-1948, a także utratę siedziby probostwa.
Pierwszym kapłanem po zakończeniu działań wojennych był ksiądz pochodzenia niemieckiego Józef Hayduk,urodzony 24 czerwca 1902 roku. Sprawował on obowiązki proboszcza przez parę miesięcy, tzn. od 26.10.1945 roku do końca 1945 roku, przy czym pomagał jeszcze w roku 1946 nowemu polskiemu księdzu Maksymilianowi Seiffertowi. W tym okresie czasu msze św. odprawiane były w kaplicy Zakładu N.P.M. sióstr Boromeuszek. Ks Józef Hayduk ostatnią mszę św. odprawił we Widawie w dniu 10-04-1946 roku.
Zarówno on, jak i jego następca korzystali z pomocy sióstr Boromeuszek, mieszkając kątem w Zakładzie N.P.Marii.

W okresie sprawowania funkcji proboszcza przez Ks Seifferta, odbyła się uroczystość pierwszej Komunii Świętej w 1946 roku, rozpoczęła się nauka religii, powołano do życia pierwszą Radę Parafialną. Niewątpliwie tak szeroko rozwinięte życie parafialne byłoby niemożliwe bez pomocy obydwu zakonów żeńskich działających na terenie parafii.
Społeczność parafialna przystąpiła do remontu kościoła parafialnego. W jego oczyszczaniu z gruzu, a także przy drobnych pracach powszechnie wzięła udział dziatwa i młodzież.
Dzień 16 czerwca 1949 roku to pamiętny dzień poświęcenia kościoła, po dokonanym remoncie. Dokonał tego Ks Karol Milik ? Administrator Apostolski w obecności całej społeczności parafialnej. A trzeba przypomnieć, że terytorialnie Parafia Św. Anny obejmowała miejscowości oprócz Widawy-Psary, Krzyżanowice, Polanowice i Poświętne.
Przez parę pierwszych lat Ks Seiffert obsługiwał również kościół parafialny w Świniarach.
W dniu 25-09-1946 roku Ks M.Seiffert mianowany został przez polską już administrację diecezjalną wikariuszem substytutem.
W latach 1955 i 1956 w okresie choroby Ks. Seifferta w pracy duszpasterskiej pomagał Mu Ks Józef Linda,ur. 10-11-1927 roku. Po śmierci Ks Mieczysława Seifferta w dniu 14-01-1956 roku, którego społeczność parafialna pochowała na cmentarzu w Trzebnicy, jurysdykcję proboszcza sprawiali Ks Alfons Gogól (ur.25-07-1917) w okresie stycznia i lutego 1946 roku, a następnie Ks Czesław Marusak (ur.12-11-1924) w okresie luty-czerwiec 1956 roku.
W dniu 30-06-1956 rozpoczął jedenastoletnie rządy jako proboszcz Ks Antoni Romańczuk (ur.11-06-1909).Jego rządy wprowadziły stabilizację w parafii, usystematyzowanie życia parafialnego. Ponadto, mając na uwadze czas odwilży po śmierci Stalina i okresu rządów W.Gomułki, Ks Romańczuk czas ten wykorzystał umiejętnie, organizując coraz to nowe formy życia organizacji kościelnych. Poza tym wzrastająca zasobność parafian, mogła pozwolić w przyszłości na poczynienie odpowiednich inwestycji.
Następnym proboszczem był krótko Ks Marian Cembrowski (ur.13-08-1932 roku) w okresie sierpień-październik 1967 roku. Dzień 18 października 1967 roku to dzień ingresu Ks Józefa Masonia (ur.19-03-1929 roku).Sprawował On rządy w parafii do dnia 01-08-1972 roku, kiedy to do Widawy przybył Ks Franciszek Filipek (ur. 23-03-1940 roku).Jego blisko dwunastoletnie rządy wymagają oddzielnego omówienia.

Wrastająca liczba mieszkańców i ich zasobność w tych latach, wszak w latach prosperity PRL-u, stawiały przed kościołem rzymsko ? katolickim nowe wezwania, wezwania wzrostu ilości świątyń, budynków niezbędnych do realizacji życia religijnego itp.
W tych okolicznościach i niewątpliwym zapale mieszkańców parafii, Ks Filipek rozpoczął inwestycje parafialne.

Były nimi: - 1. przeprowadzenie porządnego remontu kościoła
- 2. budowa domu parafialnego we Widawie
- 3. odnowienie i uruchomienie cmentarza przy dzisiejszej ulicy Markowskiego.
- 4. wybudowanie nowej kaplicy i odnowienie cmentarza w Polanowicach, co dało w przyszłości możliwość erygowania nowej parafii w tym osiedlu,
- 5. budowa kaplicy i remont obejścia w Psarach.
- 6. uporządkowanie miejsc pochówku wokół cmentarza parafialnego i jego obmurowania z zachowaniem poniemieckich tablic nagrobnych

W licznych obowiązkach pomagał proboszczowi w tym czasie ks prof. Antoni Młotek (ur.23-10-1940 roku). ad 1: zaraz po objęciu rządów w Parafii Ks.Filipek przystąpił do gruntowego remontu kościoła, który pod fachowym nadzorem arch. Edmunda Małachowicza trwał od 1972 do 1981 roku. Rozpoczęto od renowacji naprawionego po zniszczeniach wojennych do 1948 roku dachu nawy i kopuły kościoła. Całość pokryto miedzią. Odrestaurowano gotycki mur wokół prezbiterium. Wykonano izolację antywilgociową murów. Odnowiono tynki wewnętrzne i zewnętrzne. Wykonano instalację elektryczną i antygromową. Poprawiono i zrekonstruowano ołtarze, wykonano restaurację obrazów. Wszystkie te wykonane z pietyzmem prace miały na ceku do zachowywania pierwotnego wyglądu kościoła.
Z tej racji remont trwał bez mała lat dziesięć. Dużo prac wykonano rękami parafian. ad 2: Parafia Św. Anny cierpiała na brak domu parafialnego. Proboszcz mieszkał w klasztorze Sióstr de Notre Dame. W roku 1976, po darowaniu działki przez Siostry de Notre Dame, rozpoczęto jego budowę. Gro prac wykonano rękami parafian. Większość nazwisk tych, którzy uczestniczyli w tym przedsięwzięciu powtarza się i są one przytoczone w dalszej części. Wybudowano piętrowy budynek z wysokimi piwnicami, gdzie przewidziano salkę katachetyczną. Na parterze istnieje biuro parafialne. Prace ukończono w 1979 roku.
ad 3: cmentarz ten był założony w końcu XIX wieku, na powierzchni około 1 ha. W okresie powojennym nie dokonywano tam żadnych pochowków Do lat osiemdziesiątych zachował się jedynie obelisk, najprawdopodniej stanowi on pozostałość pomnika ku czci poległych żołnierzy w latach 1914-1918 i pochowanych na tym cmentarzu.
W 1981 roku przystąpiono do oczyszczenia terenu cmentarnego, dokonano jego ogrodzenia i poświęcenia. Pierwszym pogrzebanym na tym miejscu po wojnie był śp.Władysław Kluczewski. ad 4 i ad 5: znając kłopoty parafian związane z dotarciem do kościoła parafialnego z Krzyżanowic, Polanowic, Poświętnego i Psar, a także mając na uwadze wzrastającą ilość mieszkańców, Ks Filipek zdecydował się, czując za sobą oddech zdesperowanych wiernych, na przeprowadzenie niemałych inwestycji na terenie Psar i Polanowic. Była to druga połowa lat siedemdziesiątych. Nie należy zapominać sytuacji politycznej w tym okresie czasu. Władze czując nacisk kościoła i wiernych, w stanowczy sposób utrudniały, ba, wręcz uniemożliwiały poszczególnym parafiom budowanie nowych kościołów, kaplic, domów katachetycznych itp. Takaż sytuacja była i w naszej Parafii. Lecz musiano znależć wyjście naprzeciw naciskom zdeterminowanych w swoich żądaniach parafian. I tak w Psarach zapis mieszkanki tej miejscowości na rzecz Proboszcza jej obejścia, umożliwił wystąpienie do władz o wydanie pozwolenia na remont tego budynku mieszkalnego. Remont ten przeistoczył się de fakto w budowę kaplicy od podstaw , co w momencie kładzenia konstrukcji dachu doprowadziło do cofnięcia wydanego pozwolenia przez władze na ten remont. A było to tuż przed wyborami w 1977 roku do sejmu i rad narodowych. Mieszkańcy Psar zagrozili władzy (Gminnej Radzie Narodowej w Wiszni Małej), iż nikt z tej miejscowości nie weżmie udziału w tych wyborach, jeżeli władza przystąpi do egzekucji swoich decyzji odnośnie budowy kaplicy. To był szantaż na wielką skalę i władze ugięły się przed nim, dając ciche przyzwolenie na dokończenie tego remontu jeszcze przed datą wyborów. Przez dwa dni i dwie noce przed tym terminem wykonano resztę prac (dach) i sprawa przycichła. Kaplica została w końcu poświęcona i służy Psarom do dnia dzisiejszego. Inna sytuacja była w Polanowicach. Tam istniał cmentarz z małą kapliczką służącą wyłącznie do ceremonii pogrzebowych. W roku 1976 rozpoczęto remont tej kapliczki. Remont doprowadził do wybudowania solidnej i dużej kaplicy, która dzisiaj służy jako Kościół Parafialny. Oczywiście te dwie heroicznie wręcz inwestycje byłyby niemożliwe do zrealizowania bez masowego i oddanego bez reszty zaangażowania społeczeństwa, widzących w tych inwestycjach realizację swoich dążeń i pragnień, przez lata bagatelizowane przez władzę. Nie miejsce tutaj na omawianie szczegółów tych inwestycji, bo to temat na oddzielne opracowanie i sądzę, że winny zostać opisane, aby stanowiły przykład dla następnych pokoleń, z jakim zapałem i oddaniem bez reszty, można realizować cele służące wszystkim.

ad 5: jednym z końcowych etapów prac przeprowadzonych było uporządkowanie miejsc pochówku wokół kościoła parafialnego (należy podkreślić zrozumienie dla tego zamierzenia wiernych, którzy musieli wyrazić zgodę na przeniesienie grobów swoich bliskich w inne miejsce) oraz remont ogrodzenia wokół posesji kościelnej, a także roboty wykończeniowe przy kaplicy w Psarach.
Równocześnie mieszkańcy Parafii czynnie wspierali rozpoczętą inwestycję u Sióstr de Notre Dame, które w miesiącu kwietniu 1983 roku uzyskały pozwolenie na budowę nowej części klasztoru i zaraz rozpoczęto prace.
Nastąpiło to po wizytacji kanonicznej J.E.Ks Abpa Henryka Gulbinowicza, która odbyła się w dniu 18 marca 1983 roku. Jakżeż odmienny wymiar czasu-wizytacja ta wprowadzana była na teren Parafii kawalkadą samochodów będących własnością parafian, a nie eskortą konną jak to miało miejsce w 1948 roku....
W 1983 i 1984 roku wykonano w szczegółach- we Widawie: ukończono ogrodzenia posesji kościelnej łącznie z wmurowaniem tablicy-pomnika ku czci zmarłych księży proboszczy Parafii Św.Anny (poświęcenie nastąpiło w dniu 24 kwietnia 1984 roku), oraz starych tablic nagrobnych, ułożono płyty chodnikowe wokół tej posesji, utwardzono betonowe otoczenia domu parafialnego, wymieniono dachówki i rynien na kościele, wylano ławy fundamentowych oraz rozpoczęto stawianie murów klasztoru.

W Psarach: wykonano przyłącze, wykończono ogrodzenie, betonowano podwórzec posesji kaplicznej.
W Krzyżanowicach: wykonano grotę ? poświęcenie nastąpiło w dniu 10 lipca 1983 roku.
Przeglądając stare kroniki kościelne czytelnik jest zdumiony tak szerokim udziałem parafian w tych pracach. Mimo, iż są to zbytnie szczegóły, czuję się zobowiązany do ich wymienienia, szczególnie, iż nazwiska te powtarzają przy każdych innych inwestycjach.
Byli to Panowie:
Adamek E.,Adamus W.,Bagiński,Barczy k B.,Bielenica,Bielaszka,M.,Boruch, J.,Borożkiewicz, A.,Bojdo, M.,Bojdo S.,Brodny J.,Brodowszy,Brudż J.,Byk W.,Czarnecki J., Czarnecki K.,Cinik W.,Chmielewski, Choma M.,Cyran, Cybulski W.,Dębowski, Dollinchner A.,Farganus, Fedunkier, Figura J., Gałka J. I M., Golena W., Gołąbek J.,Grzesiński E.,Golema W.,Glinkowski I.,Grochowina A.,Grzegorek E.,Jasiński,Janecki J.,R. i W.,Hahn W.,Kaczka K.,Kamiński,Kamaj R.,Kasprzyk E.,Kadela W.,Kędziora B., Kielan A.,Kleszcz J.,Kiewra P., Konop, Kowalewski, Kociołek, Kulesza Z.,Lech R., Lipnicki, Maksim, Matejuk, Marks,Mazur P., Medyński, Mikulski, Mruszczak A., Nita J.,Noczyński, Olejniczek, Olejniczak L., Okulicz J.,Orłowski R.,Ozorowski,Pasek W.,Piróg J.,Piwowar,Piżuch T.,Przybylski Cz.,Reroń M.,Rębowski H.,Rodzięta J.,Romanowski T.,Różański J.,Rusiecki A.,Rygiel P. i M.,Ryzner,Rygiel T.,Simon,Służalec A.,Sowa J.,Solarz J.,Sójka J.Służalec A.,Stroński R.,Stefaniak J.,Szkodni S (ojciec i syn),Szczurek F.,Stefaniak J.,Stachera J.,Światkowski H.,Ślufiński S.,Śniegodzki,Śniegula W.,Sadło,Stanisz Z.,Stasiukiewicz D.,Szewczyk,Światek,Tabiś K.,Trokowski W.,Trzęsicki E.,Tyczyński Cz. I J.,Urbański,Walczuk J.,Walnik,Wiecheć,Wendling J.,Wilczyński E.,Węglarski B.,Wilk K.,Zawada M.,Żegleń,Zieliński M.,Zborowski T.,Zdunek M.,Żołowicz R.
oraz ówcześni ministranci:
Bełczęcki J.,Fedunkin T.,Frankus A.,Jurczak G.,Dębowski S.,Gągorowski T.,Kopaniarz J.,Rygiel M.,Sopinski Z.,Wożny J. W Psarach jednocześnie pracowali:Adamiak A.,Bartoszek K.,Bobiński J.,Bojdo L.,Czora S.,Dulemba K.,Gałkowie M. i N.,Grzysiński E.,Grzyb J.,Górski S.,Gałka J.,Gołąbek J.,Jedynak M.,Kletwik A.,Kamaj J.,Kościelniak K.,Leszczyszyn J.,Magierowski R.,Mucha K.,Noga E. I H.,Noczyński,Nowak S.,Rusin R.,Rzepka W.,Stefańska S.,Śliwakowski R.,Stroński M.,Szostak J. I R.,Truchta A.,Wawro M.

Należy podkreślić, iż w roku 1983 i 1984 około 84% rodzin wpłaciło na inwestycyjne Parafii średnio po 1.000 ówczesnych złotych.
Przez cały okres lat osiemdziesiątych przychodziła do Parafii zagraniczna pomoc charytatywna, w postaci żywności i odzieży. Rozdziałem tych dóbr zajmował się Parafialny Komitet Charytatywny w osobach: P.Boruch, P.Cinik, P.Janik i P.Kędziora.
Przez lata istniał Parafialny Komitet Wspierania Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego , któremu przewodniczyła P. Weronika Janik.
Rok 1987 był znaczący dla Parafii... w dniu 16 marca tego roku J.E.ks.bp Józef Pazdur dokonał poświęcenia nowo wybudowanego klasztoru Sióstr de Notre Dame, zaś w dniu 8 września ukazał się Dekret Kurii Metropolitalnej Wroclawskiej o ustanowieniu nowej Parafii w Polanowicach, a tym samym wydzielenie miejscowości Krzyżanowice, osiedla Polanowice i osiedla Poświętne z Parafii Św. Anny.
Rada Parafialna składała się średnio z 10 członków.
Oto skład Rady w latach 1978-1990:Buczak Józef, Cinik Weronika, Dulemba Kazimierz, Kaczka Kazimierz, Mizdra Stefan, Masoń Józef, Przybylski Czesław, Radziwoń Antoni, Szczerbik Władysław, Trokowski Edward.
Od roku 1990 skład Rady jest następujący: Bojdo Zbigniew, Grabala Mieczysława, Iżykowski Zdzisław, Krysiński Jan i Pasek Wiesław - wszyscy z Psar.
W dniu 01-08-1984 roku to dzień ingresu Ks. Kazimierza Nawrotka (ur. 21-12-1934 roku) do kościoła parafialnego. Wyrażnie uczestniczył On w odpowiednim kierowaniu zapałem społecznym wynikłym ze zmian 1989 roku, kierunkując go ku pożytkowi społeczności parafialnej.
Jednocześnie uzyskał on stopień licencjata, zaś Ordynariusz podniósł Go do godności Kanonika Kapituły Kolegiackiej św. Krzyża we Wrocławiu.

W czasie dotychczasowych rządów Ks lic Nawrotka wykonano w Parafii:
- 1.remont obejścia i samego domu parafialnego
- 2.remont prezbiterium kościoła parafialnego
- 3.wykonanie nowych głównych drzwi kościelnych
- 4.malowanie kościoła parafialnego.
- 5.postawienie krzyży na cmentarzu przy ulicy Markowskiego oraz przy ulicach Kominiarskiej i Sułowskiej (na miejscu zniszczonego datowanego na 1946 rok). Poświęcenie tego drugiego nastąpiło w dniu 29 maja 1998 roku, zaś trzeciego w dniu 21 maja 1989 roku.
- 6.budowę cmentarza wraz z kaplicą w Psarach
- 7.remont i odnowa cmentarza parafialnego przy ulicy Markowskiego.
ad 1: wybudowany w latach siedemdziesiątych dom parafialny wymagał wykonania elewacji.
Prace te wykonano jesienią 1988 roku. Jednocześnie położono płyty chodnikowe wokół kościoła.
W pracach tych uczestniczyli mieszkańcy Parafii.
ad 2: zgnilizna oraz zniszczone prezbiterium kościoła wymusiło w roku 1990 wykonanie go z betonu a po oczyszczeniu ścian, założenie boazerii z płyt okleinowanych. W miesiącu maju 1991 roku Pan Gołaszewski Czesław ufundował brakującą glazurę prezbiterium, natomiast Pan B.Kędziora i P.J.Boruch wykonali i zamontowali barierki oraz podstawę do czytania. Częściowo prace te zrefundowała Fundacja im. Ks M.Seifferta.
ad 3:drzwi te wykonano i zamontowano w sierpniu 1992 przez stolarza z Polanowic. Przy montażu pracowali społecznie Panowie:Mikołajczyk M., Cudecki J. Z synami, Krysiński J.,Pasek W., Boruch j., Szpala J. ad 4: prace trwały w miesiącu sierpniu 1994 roku. Wykonano wówczas malowanie kościoła i odnowiono ołtarz, prezbiterium, założono nowe okna i okratowanie. Były to prace na godne przyjęcie kopii Cudownego Obrazu Jasnogórskiego. W zasadzie prace te wykonywała firma, lecz w pracach pomocniczych wyróżnili się Panowie:Żero K.,Szypura J.,Miśniak J. W dniu 15 sierpnia 1991 roku Parafię opuszczają Siostry de Notre Dame. Na ich miejsce przybywają w tym dniu na mocy Dekretu J.E. ks kard Henryka Gulbinowicza Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus (Zgromadzenie te założono w 1921 r. w Sosnowcu przez O. Anzelma Gądka i Sługę Bożą Matkę Teresę Kierocińska).
ad 6:- tragiczna sytuacja z miejscami chowalnymi na terenie Parafii (wspomnieć trzeba o nieudanych próbach poszerzenia istniejącego cmentarza przy ulicy Markowskiego oraz pobudowania nowego przy ulicy Kminkowej we Widawie), zmusiła społeczeństwo Psar do szukania możliwości szukania miejsc grzebalnych. W roku 1996 na potrzeby budowy cmentarza jeden z parafian podarował 1,5 ha ziemii. Powstał społeczny komitet budowy cmentarza. Sporą pomoc uzyskano z Gminy Wisznia Mała. Mieszkańcy Psar dobrowolnie opodatkowali się na tę inwestycję. W 2001 roku poświęcono kaplicę cmentarną i cmentarz. Położony na uboczu Psar, ogrodzony z alejkami, daje wiarę na uzyskanie miejsc grzebalnych na sporo lat dla mieszkańców Psar i Widawy.
ad 7: przy udziale wąskiej grupy wiernych w 2001 roku dokonano poprawy ogrodzenia cmentarza przy ulicy Markowskiego w Widawie, wyłożenie głównej alejki kostką i wykonano utwardzone miejsce na pojemnik na śmieci.

Dopisek z dnia 01 września 2009 roku: decyzją Ordynariusza Diecezji w miesiącach letnich odszedł ze stanowiska Proboszcza Parafii ks lic Kazimierz Nawrotek, osiągnąwszy wiek emerytalny.Na Jego miejsce mianowano ks lic Adama Prażaka.

W najbiższym czasie postaram się umieścić krótki rys życia ks Kazimierza Nawrotka.

Stan ilościowy Parafii:
w latach osiemdziesiątych Parafia liczyła średnio 582 rodziny. Nie należy przy tym zapominać, iż w skład ówczesnej Parafii wchodziły: Widawa, Psary, Krzyżanowice, Polanowice i Poświętne. Według corocznych spisów wiernych liczba wiernych uczestniczących w niedzielnych mszach świętych wahała się i wynosiła średnio poniżej tysiąca z tendencją malejącą w latach póżniejszych. Charakterystyczne zaś, iż liczba wiernych przyjmujących Komunię Św. procentowo rosła - od 18% w roku 1984 - do 42% w roku 1995.

Organizacje kościelne na terenie Parafii Sw.Anny:
Roże Różańcowe z Psar, Krzyżanowic, Polanowic, Widawy i nowego osiedla Widawa.

Tragedie na terenie Parafii Św.Anny:
Dnia 20 sierpnia 1983 roku w pożarze stodoły zginęło dwoje małych dzieci: Jacek i Agata Górscy Dnia 29 pażdziernika 1992 roku spalił się dom łącznie z wyposażeniem Państwa Hebda i Karpiuk z Psar. Z pomocą pospieszyła społeczność parafialna i młodzież szkolna ze szkoły podstawowej w Psarach.

Biskupie wizytacje kanoniczne:
miesiąc kwiecień 1983 roku - J. E. Ks. Abp Henryk Gulbinowicz
miesiąc październik 1988 roku - J. E. Ks. bp Adam Dyczkowski
miesiąc czerwiec 1993 roku - J. E. Ks. bp dr Jan Tyrawa


Msze premicyjne w Parafii Św. Anny:
dnia 10 lipca 1983 roku Ks. mgr R. Miśniak - - mieszkaniec Przemyśla
dnia 22 czerwca 1985 roku Ks. mgr A.. Adamiak - - mieszkaniec Widawy
dnia 14 czerwca 1987 roku Ks. mgr J.Węgielski - - mieszkaniec Polkowic,
oraz Ks. mgr E.Bartnik - - mieszkaniec Świdnicy.


Obydwoje to wychowankowie Ks K.. Nawrotka.
dnia 27 czerwca 1993 roku O. Wacław Szura - mieszkaniec Widawy (ul. Wrocławska 14), obecnie ul.Sułowska.ur.19 kwietnia 1967 roku,ochrzczony w dniu 18 czerwca 1967 roku przez Ks Antoniego Romańczuka. Śluby zakonne złożył w dniu 04 pażdziernika 1991 roku w Zakonie O.O. Bernardynów.

Tradycyjne pielgrzymki Parafii Św. Anny:
Piesza Pielgrzymka Wrocławska do Częstochowy w dniach 6-10 sierpnia każdego roku Parafialna pielgrzymka piesza na wzgórze Osobowickie wrzesień każdego roku Diecezjalna pielgrzymka mężczyzn do Sanktuarium Maryjnego w Bardzie Śląskim Diecezjalna pielgrzymka piesza do Sanktuarium Św. Jadwigi w Trzebnicy 15-18 pażdziernika każdego roku

Przełożone klasztoru Sióstr de Notre Dame po II wojnie światowej:
s.M.Lamberda Kolibaby przełożona od 1945 do 1946
s.M.Eleonora Kopeć przełożona od 1946 do 1947
s.M.Władysława Leks przełożona od 1947 do 1954
s.M.Alojza przełożona domu przy ulicy św.Marcina we Wrocławiu od 1954 do 1957
s.M.Heryberta Piechaczek przełożona od 1957 do 1963
s.M.Eleonora Kopeć przełożona od 1963 do 1966
s.M.Marcela Holeksa przełożona od 1966 do 1970
s.M.Maksymiliana Szwajca przełożona od 1970 do 1975
s.M.Kanizja Herda przełożona od 1975 do 1976
s.M.Karolina Weber przełożona od 1976 do 1977
s.M.Maksymiliana przełożona od 1977 do 1983
s.M.Regina Torończak przełożona od 1983 do 1989
s.M.Michalina Radziejowska przełożona od 1989 do 1990
s.M.Gaudencja Friedel przełożona od 1990 do 1991


Niejako przy okazji wspomnieć trzeba o pracy sióstr w kościele i domu parafialnym (zakrystianki, organistki), a także jako katachetki (we Widawie, Psarach i Krzyżanowicach). W roku 1990 s.M.Samuela rozpoczęła katechizację w przedszkolu widawskim. Aby nie uszło w pamięci mieszkańców Widawy trzeba przypomnieć, iż siostry de Notre Dame w 1958 otworzyły w Widawie tzw. przystań dziecięcą (s.M. Eugenia Pająk we współpracy z s.M.Marceliną i s.M.Seweryną. Przystań ta już w 1959 roku zostało zlikwidowane, na podstawie nowych rozporządzeń parafialnych.

om Prowincjalny Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus:
Istnieje we Widawie od 1991 roku. Swoim zasięgiem obejmuje domy położone na Dolnym i Górnym Śląsku. Siostry Prowincjonalne: s. Cecylia Czerwińska w latach 1991 - 1993

s. Remigia Rogoza w latach 1993 - 1999
s. Błażeja Stefańska od roku 1999